Czy dusza moja słusznie się zbuldoczyła?

" ... Zosia łzy rzewne roni i za piersiątka się chwyta, bo przecie była to dziewczynka z chłopcem nieobyta. Nie wiedziała zaiste, czy ze swoim mężem ma się całować, czy pod ziemię schować."
Jak śmiesz pytać mnie 'czym jest dla mnie wstyd?', Ty bezwstydnico obrzydliwa.
Wstydu za grosz przysłowiowy nie masz, skoro o posiadanie wstydu mnie pytasz, węsząc złowieszczo i nieprzyjaźnie na forum ludzi skromnych, wielce wrażliwych i szczerze w moim imieniu zawstydzonych. Twoja zuchwałość wciskania się w duszę człowieka przeszła samą Ciebie, ale dzięki nam odkryłaś swoją ułomność, jaką jest zupełny brak wstydu i poszanowania godności drugiego, spokojnego oraz pokornego człowieka. To zakłócenie spokoju duszy świadomej ciała znajdzie NOWE OKREŚLENIE, A NAWET ZOSTANIE PRECYZYJNIE ZDEFINIOWANE. Tego jeszcze bowiem nie było!
Tak, to jest precedens na skalę światową.
Ale nie martw się, obronię Cię i ochronię Cię przed surowymi recenzetami, zapewniając ich ponad wszlką wątplwość, że po wtargnięciu z kopytami do mojej subtelnej duszy miałaś wyjątkowo zadbane stopy i na oczyszczenie z grzechu zasługujesz, albowiem fetoru we mnie nie pozostawiłaś.