Z jednej strony, człowiek poświęcający się ważnej idei powinien mieć rodzinę, która by go wspierała w trudnych chwilach. Lecz zdrugiej nie jestem pewna czy nie przeszkadzała by ona w dąrzeniu do wybranego celu. Ludzie otaczający człowieka dąrzącego do jakiejś idei muszą być cierpliwi i wyrozumiali, bo inaczej może to się skaczyć kłutnią, czy nawet niepotrzebnym rozwodem.
Moim zdaniem człowiek poświęcający się ważnej idei powinien zastanowić się nad sensem zakładania rodziny. Jednak nie można sądzić, że taka osoba nie jest zdolna do stworzenia wspólnego domu. Powinna ona rozważyć wszystkie za i przeciw. Również pomyśleć, czy jego kariera nie będzie tworzyć napięć w życiu codziennym. Każdy członek takiej wspólnoty powinien poświęcać choć minimum swojego czasu. Takie rodzinne spędzanie wieczorów lub spożywania posiłków zacieśnia związki pomiędzy nimi. Jednak jego brak może spowodować koniec. To bardzo ważne, aby utrzymywać kontakty międzyludzkie. Taki człowiek także potrzebuje miłości, a szczególnie wsparcia. Dlatego sądzę, że to zależy od charakteru i ogólnego nastawienia człowieka.
Myślę że taki człowiek powinnien miec rodzinę,ponieważ każdy chce miec wsparcie w innej osobie.Żeby móc zawsze się miec do kogo zwrócic o pomoc.Może udało by się rodzinnie wspólnie działac w różnych akcjach i pomagac innym ludzią.Rodzinna może Mu pomóc w zniesieniu niektórych porażek,które go spotkają.Jego kariera nie powinna sprawiac problemów w życiu codziennym.
Czy człowiek poświęcający się ważnej ideii powinien zakładać rodzinę czy żyć w samotności? Pytanie jest trudnię w kwestii moralnej ponieważ kto z nas by chciał na świecie być zupełnie sam? Mimo to rodzina może przeszkadzać gdy dążymy do czegoś ważnego ponieważ wiążąc się z drugą osobą czegoś od niej oczekujemy. Zazwyczaj tego że poświęci się nam bezgranicznie.Jednakże gdy jesteśmy zabsorbowani ważną sprawą nasz związek wręcz nie ma prawa bytu ,bo praktycznie w nim nie istniejemy. Żyjąc w samotności mamy większe szanse na odniesienie sukcesu, ponieważ skupiamy się tylko na idei. Nie martwimy się innymi, tylko oddajemy całych siebie danej sprawie. Nasz czas nie jest dzielony między inne czynności.Jeżeli sprawa wymaga np.wkładu finansowego nie musimy się konsultować w tej sprawie z innymi.Nikt nas od tego pomysłu nie odsunie,nikt nie przeszkodzi w jego realizacji.Nie będziemy się także martwić jak pogodzić naszą idee z rodziną.Dlatego też uważam że w takim momencie życia łatwiej człowiekowi będzie nie z rodziną lecz z własnymi myślami i czynami.
Tematy: 10
Pytania: << Poprzednie Następne >>